Wandelweek 4 Granja de Moreruela

Maandag 16 mei 2016 Salamanca
Het is meteen 's-morgens vroeg al een strak blauwe lucht maar nog wel kil. Een graad of 10. Dat zal snel gaan veranderen. We gaan de stad in om de vele monumentale gebouwen van Salamanca te bezichtigen. Allereerst gaan we naar het klooster "CONVENTO DE SAN ESTEBAN". De voorkant van het klooster is geheel versierd en uitgehouwen met figuren en voorstellingen van apostelen. Men begon hieraan in 1524 en eindigde daarmee in 1610, waarmee het laatste deel van de kerk compleet was. Het klooster is in Renaissance stijl, het hoofdaltaar van de kerk in Barokstijl. Direct bij binnenkomst kom je uit op een patiotuin met daar omheen een prachtige galerij met nog een galerij op de eerste etage. In de kerk is het hoofdaltaar 30 mtr. hoog en 14 mtr. breed, geheel goudkleurig. Op het koor, op een bovenverdieping achter in de kerk, konden 118 monniken plaatsnemen. Buiten op de vele torens hebben weer veel ooievaars zich genesteld en op een plek op het dak bloeien zelfs klaprozen!
Dan gaan we verder naar de UNIVERSITEIT PONTIFICIA. We kunnen alleen de toren beklimmen, de CLERECIA, omdat de studenten op dit moment les hebben. Boven aangekomen weer mooie vergezichten op de oude gebouwen, de stad en de omgeving. We wandelen nog even naar PALACIO DE LA SALINA. Hier kunnen we alleen op de binnenplaats terecht, de overige ruimtes zijn gesloten. We slenteren nog wat door de mooie straatjes, waarvan velen voetgangersgebied met talrijke terrassen. Voor ons wordt het ook hoog tijd voor een terras; de temperatuur is flink gestegen naar dik 20oC. De regenjas kan weer onder in de rugzak, de zonnebrandcrème hebben we weer voor de dag gehaald. Het wordt weer smeren. 's-Avonds op tijd naar de oude binnenstad, eerst naar de universiteit om de kikker te vinden op de toegangspoort. Helaas, niet gevonden. Dan maar een borrel drinken, tapas erbij en terug naar het hotel de rugzak pakken. Na 4 dagen niet te hebben gewandeld hebben we er weer zin in; we willen weer vooruit de natuur in en naar de voor ons onbekende maar mooie dorpjes van Spanje.

Dinsdag 17 mei 2016 Salamanca - Calzada de Valdunciel 16 km. (420 km.) Dag 20.
Na het ontbijt in het hotel om 08.00 uur gaan we weer op pad. Het is 11oC en licht bewolkt. Na een half uur zijn we aan de rand van Salamanca en wandelen over de N-630 naar Aldeaseca de Armuña, 6,5 km. van Salamanca. Het is inmiddels warm geworden. Hier nemen we onze eerste pauze op een bankje bij een winkeltje. Het is weer wennen met de rugzak te moeten lopen. Drukt toch weer zwaar op mijn benen. Mijn bidon wordt leeggedronken, dat scheelt weer een pond. Gelukkig gaat het met Piet zijn rug weer beter na een paar pijnstillers. We wandelen verder over een soort lemen pad tussen graanvelden door. Het landschap is glooiend, makkelijk te doen. Na 5 km. komen we weer in een klein dorpje, Castellanos de Villquera. Hier kunen we bij een speeltuintje even pauzeren. Nu is het nog 4 km. tot Calzada de Valdunciel. We moeten het hele dorp doorlopen naar Hostal El Pozo waar we al om 12.45 uur zijn. Calzada de Valdunciel is het laatste dorp van de provincie Salamanca. De kerk is uit de 16e eeuw met een mooi hoogaltaar en een beeld van Santiago Peregrino. Vanaf morgen gaan we de provincie Zamora in.

Woensdag 18 mei 2016 Calzada de Valdunciel - El Cubo de la Tierra del Vino 20 km. ( 440 km. ) Dag 21.
Even voor 08.00 uur zijn we weg. De eerste 3 km. gaan vanuit het dorp tussen akkers door naar de N -630. We lopen 7 km. op deze zeer rustige weg, welke slechts door een groenstrook van ca. 15 mtr. wordt gescheiden van de A66. Vandaar dat het zo rustig is op deze weg. Dan vinden we dat we genoeg asfalt hebben gehad en steken de A66 over om aan de overkant parallel aan de snelweg verder te gaan over een pad, voor het merendeel kiezels en keien. Dan ontwaren we daarnaast ook nog een smal geitenpaadje zonder stenen. Op een voetmassage zaten we niet echt te wachten, dus hierop verder. Als we naar El Cubo de la Tierra del Vino lopen, hier in de volksmond El Cubo del vino genoemd, zijn we in het Land van de Wijn. Tot in de vorige eeuw was dit een groot wijngebied totdat de druifluis de wijngaarden grotendeels vernietigden. Er zijn nog enkele wijndomeinen en de streek kent typische eeuwenoude wijnkelders. Om13.00 uur zijn we aan de rand van het dorp El Cubo de la Tierra del Vino. Hier hebben we een 4-persoons kamer gereserveerd in de private albergue Torre de Sabre. Deze albergue wordt gerund door een boeren echtpaar. We krijgen een kamer met 2 bedden en 2 stapelbedden. Dan vraagt ze of wij het goed vinden de kamer te ruilen met een 2-persoons kamer. Er zijn 4 Italianen binnen gekomen die 4 bedden hadden gereserveerd op 2 kamers. Zij willen graag de kamer met 4 bedden. Wij vinden dat helemaal goed; nu hebben wij onze eigen kamer zonder dat er nog andere pelgrims bij komen. Dat was een goede deal! Na het douchen geven we de was aan het echtpaar wat in de wasmachine gaat en gaan wij het dorpje in om wat te eten. Als we terug gaan naar Torre de Sabre biedt de gastheer ons een mooi glas heerlijke witte wijn aan met stukjes kaas. Voor het avondeten zorgt de gastvrouw en ook dan wordt de lekkere wijn rijkelijk geschonken. Het is nog een gezellige avond geworden met de 4 Italiani.

Donderdag 19 mei 2016 El Cubo de la Tierra del Vino - Zamora 32 km. (472 km.) Dag 22.
Om 07.30 uur zijn we al vertrokken waar we, net buiten het dorp, ruim 5 km. over een pad naast een ongebruikte spoorlijn kunnen lopen. We hebben er goed de pas in, het weer is ideaal om te wandelen, nog wat fris in de vroege morgen maar de zon staat alweer aan een strak blauwe lucht. We wandelen tussen veel graanvelden door met af en toe een verwaarloosde wijngaard. Zou de druifluis hier ook hebben toegeslagen? Na anderhalf uur staan we op een hoger gedeelte waar we uitkijken op een enorme vlakte. Hier op het hoger gelegen gedeelte bloeien weer ontzettend veel bloemen zoals lavendel, margrieten, klaprozen en brem. Het pad blijft tussen de graanvelden doorlopen. In de provincie Zamora zien we weer nieuwe bewegwijzeringen, granieten zuilen met de uitgehouwen tekst "Via de la Plata". Aan de meeste zuilen ook een ijzeren Jacobsstaf met kalabas bevestigd. Na ruim 13 km. komen we om bijna half elf in Villanueva de Campéan aan. We gaan de eerste de beste bar in die we zien en eten daar tostada en bocadillo lomo. Dit was ook de enige bar van het dorp en tot Zamora is er niets meer onderweg, dus nemen we een goede rust. Om 11.00 uur stappen we weer op en blijven over de brede paden tussen de graanvelden en akkers lopen. Om 12.30 uur zien we Zamora al wel liggen maar dan is het nog héél ver lopen, ruim 10 km. Na enkele malen gerust te hebben op de grond komen we om 15.00 uur de voorstad van Zamora in. Bij een bushalte gaan we even zitten waar we aangesproken worden door een man uit Zamora die vertelt waar de albergue is en nog véél meer, maar dat kunnen we niet allemaal volgen. Voor hem geen probleem, hij praat rustig door en stoort zijn eigen niet aan het feit dat wij nederlanders zijn die nauwelijks spaans verstaan. De goede man loopt een eind met ons mee, lekker doorbabbelend, langs de rivier Rio Duero. Van hieruit hebben we een mooi uitzicht op de oude stad Zamora en de kathedraal. We gaan over de oude Romaanse brug "Puente de Piedra" de oude stad in en bij een bar zoeken we op internet op waar onze gereserveerde hostal ligt. Dat is nog 750 mtr. lopen. Het hostal ligt mooi in het centrum van de oude stad. 's-Avonds naar de Plaza Mayor, een mooi plein met een nieuw en oud stadhuis. Op dit plein staat ook de kerk van San Juan de Puerta Nueva met een schitterend roosvenster. Tevens staat hier en standbeeldengroep van Nazareners tijdens de processie. Zamora is naast Sevilla beroemd om zijn Semana Santa. Na het eten op de Plaza gaan we terug naar de hostal. Het was een lange en vermoeiende dag geweest.

Vrijdag 20 mei 2016 ZAMORA
Vandaag een rustdag in Zamora. We hebben alle tijd om de mooie oude stad te gaan bekijken.
Catedral de Zamora "El Salvador ": dit hoekige en massieve Romaanse bouwwerk dateert uit de tweede helft van de 12e eeuw en toont trots zijn indrukwekkende en grof geschulpte Byzantijnse koepel; de lage vierkante toren wekt de indruk nooit te zijn afgebouwd. In het museum van de kathedraal bevindt zich een waardevolle collectie Vlaamse wandtapijten. In de kathedraal bevinden zich veel zijkapellen met mooie, versierde hoogaltaren. In het met minutieus houtsnijwerk versierde koor, zijn vooral de miséricordes interessant, de opklapbare zittingen.
De Santa Maria La Nueva is een van de oudste kerken van Zamora en heeft een prachtig doopvont.
De kerk van San Vincente uit de 13e eeuw heeft een der mooiste torens van Zamora.
De best bewaarde en in de meest oorspronkelijke staat gebleven Romaanse kerk van Zamora is de Santiago del Burgo.
Verder lopen we nog binnen in de Iglesia de San Cipriano, Iglesia de Santa Maria Magdalena en Iglesia de San Ildefonso. Allen mooie kerken met hun eigen bezienswaardigheden. In de namiddag lopen we langs de rivier Rio Duero. In de rivier staan nog 3 oude gebouwtjes van de watermolens. Via de nauwe straatjes lopen we terug naar de Plaza Mayor. Op een terrasje gaan we wat drinken en eten en wandelen we terug naar de hostal om de rugzak weer in te pakken. Morgen gaat de tocht weer verder.

Zaterdag 21 mei 2016 Zamora - Montamarta 18 km. ( 490 km.) Dag 23.
Als we Zamora uit wandelen, komen we over een snelweg waar vrijwel geen gebruik van wordt gemaakt. Ik denk dat ze hier nooit in een file staan. Na ca. 1 km. over de weg gelopen te hebben, komen we weer op vrijwel kaarsrechte veldwegen tussen korenvelden. Het landschap doet denken aan de Meseta die we kennen van de Camino Francés van 2 jaar geleden. Na ruim 6,5 km. komen we in het dorpje Roales del Pan. De naam (pan = brood) verwijst naar de landbouwactiviteiten die hier al van oudsher plaatsvinden, het verbouwen van koren. We zien geen bar, maar bij het gemeentehuis staan een paar bankjes. Als we weer verder willen gaan, komen de 4 Italiani aanlopen. Zij zijn in Zamora de verkeerde camino (naar Portugal) gaan volgen en werden in een dorpje weer naar de juiste camino verwezen. Die hebben er een aantal extra km.'s opzitten. Buiten Roales del Pan volgen we weer de lange veldwegen naar Montamarta zonder rustmogelijkheden. Daar aangekomen gaan we in een barretje bij de kerk wat eten. Hier hangt een poster van een Casa Rural Molinos, niet ver van het barretje. We gaan er naar toe maar deze is gesloten. Er tegenover is een restaurant die ook een tweetal kamers verhuurt in een aanpalend huis. We besluiten daar een kamer te nemen. Het huis lijkt erg lang niet gebruikt, is vochtig en de kalk valt van de muur, wat ze dan ook gewoon laten liggen. Als de boiler is aangezet is het water na een half uur nog koud. Dit is helemaal niets!! We gaan de Casa Rural bellen waarvan we onderweg een kaartje hadden gekregen. Zij hebben nog een kamer vrij dus gaan we maar snel verkassen. Een aardige jongeman die we op straat treffen en engels spreekt (heeft bij Ryanair gewerkt) brengt ons naar Casa Rural El Tio Bartolo. Dit hadden we zonder zijn hulp nooit gevonden. Even later gaat het onweren. In deze Casa Rural is geen internet dus gaan we, als het weer droog is, naar de bar waar we vanmiddag gegeten hebben. Hier is wel internet en kunnen we de route voor morgen gaan voorbereiden. De familie van El Tio Bartolo heeft het goed voor elkaar; naast de Casa Rural runt zijn vrouw de (enige ??) supermarkt van het dorp en het restaurant El Zangarrón, waar we 's-avonds gaan eten, is ook van hen.

Zondag 22 mei 2016 Montamarta - Granja de Moreruela 22 km. ( 512 km.). Dag 24.
Als we om 07.30 uur zitten te ontbijten begint het behoorlijk te regenen. We treuzelen wat aan en als we om 08.00 uur vertrekken is het droog. We lopen naar de N-630 die we zullen blijven volgen. Er is vrijwel geen verkeer op deze weg; waarschijnlijk omdat de A66 parallel naast deze weg licht, op slechts een 20-tal meters van elkaar. Na precies een uur komen we op de splitsing met de N-631 die naar Tábara gaat en enkele rotondes met de op- en afritten van de A66. Hier zien we opeens veel pelgrims samen komen. Gisteren werd verteld dat door de hevige regenval de paden aan het stuwmeer "Embalse de Ricobayo" wellicht niet te bewandelen zijn, omdat het stuwmeer vol staat, waardoor de paden van de camino ondergelopen zijn. We gaan dat niet uitzoeken en blijven de N-630 nog maar een aantal km's volgen. Na 10 km. komen we in het dorp Fontanillas de Castro; een echt boerendorp. Behalve twee tractoren zie je niemand op straat. Na 3 à 4 km. komen we in het dorp Riego del Camino. Volgens het boekje zou hier een bar moeten zijn. Wij zien deze niet. Als we na een pauze op een bankje bij de speeltuin terug naar de weg gaan, zien we een honderd meter terug pelgrims een onooglijk gebouw binnen gaan. Dat blijkt Bar Pepe te zijn! We gaan er toch nog maar even koffie drinken. Het lijkt alsof de tijd hier 100 jaar heeft stilgestaan. En niet alleen de tijd, ook degene die de bar (lees toiletten) zou moeten schoon houden! We vervolgen onze weg weer via de verlaten N-630 en komen tegen half twee in Granja Granja de Moreruela aan. Aan het begin van het dorp is een bar waar we op internet nakijken waar onze gereserveerde Casa Rural zich bevindt. Dat is vlakbij. Ook een zestal mountainbikers hebben hier een kamer. De eigenaresse belt een klein winkeltje in de straat die zijn deur open maakt. Het is zondag, dus het winkeltje is normaal gesproken gesloten. Wij kunnen nu toch onze boodschappen doen. In de Casa Rural kunnen we gebruik maken van een wasmachine. Dat is wel makkelijk. In de bar met internet gaan we de overnachting voor morgen regelen, eten en het reisverslag bijwerken. We zijn er weer helemaal klaar voor om aan een nieuwe week te beginnen.