Wandelweek 1 Torremejía

Maandag 25 april 2016 Castilblanco de los Arroyos - Almadén de la Plata 31 km (72 km.) Dag 3.
We zijn vroeg opgestaan; we krijgen een zware dag te gaan en het wordt warm, terwijl er onderweg ook nog eens niets te verkrijgen is. We ontbijten in een klein barretje wat al vroeg open is en gaan dan op pad, 18 km. over asfalt! Het loopt wel goed door, alhoewel het steeds stijgen en dalen is en niet zo'n beetje ook! We komen voorbij veel Finca's, uitgestrekte landerijen met monumentale toegangspoorten. Net voordat we van de weg afgaan komen Els en Fons aangefietst. Wij treffen hun vanavond in Almadén de la Plata. Sinds enige tijd is het landgoed El Berrocal voor pelgrims opengesteld, waardoor er een prachtige route naar Almadén is ontstaan. Bij de toegangspoort staat een soort wachtershuisje waar we kunnen zitten en ons brood kunnen eten. Na een half uurtje rust gaan we verder door het Parque Natural Sierra Norte de Sevilla. In het park staan veel kurkeiken. Dit is een boom die van nature voorkomt in Zuid-Europa en Noord-Afrika. Deze groenblijvende eik wordt aangeplant als siereik in parken en tuinen. De boom wordt vooral in Spanje en Portugal gekweekt vanwege de kurk. De boom kan 20 mtr. hoog worden. De kurk wordt om de 8-10 jaar van de stam gepeld en gebruikt voor isolatie, vloeren, schoenzolen en natuurlijk als afsluiting van flessen. Naast de kurkeik staan er ook ontzettend veel bloemen en kruiden in de bermen, o.a. de Lavendel te bloeien. Ruikt hartstikke lekker. We wandelen enkele uren over een breed droog lemen pad, maar we kunnen echter nergens maar dan ook nergens rusten. Om 15.15 uur nemen we maar een lange pauze in het gras onder een boom, want de vermoeidheid slaat behoorlijk toe. Nu krijgen we nog een hèèl steile klim naar de bergrug waar we over moeten. Dit is ontzettend zwaar. Om de twintigtal meters staat een boom waar we moeten rusten in de schaduw. Zo zwaar! ! De berg, Cerro de Calvario, is 563 mtr. hoog. Boven gekomen zien we het dorp Almadén de la Plata in de diepte liggen. Nu nog een paar honderd meter steil naar beneden! ! Om 16.45 uur komen we uiteindelijk aan waar we eerst op een terras neervallen en een paar pilsjes drinken. Dit vocht hebben we hard nodig. Vervolgens gaan we naar het hotel waar Els en Fons ook al een kamer hebben geboekt. We gaan eerst een uur plat om bij te komen. We zaten er behoorlijk doorheen. Morgen maar 15 km. en hopelijk minder bergen beklimmen!

Dinsdag 26 april 2016 Almadén de la Plata - El Real de la Jara 15 km. (87 km.) Dag 4.
Vandaag uitgeslapen en na een lange nacht, weer helemaal opgeknapt. In een klein barretje nog een ontbijt genomen. Els en Fons komen hier ook nog ontbijten en wij nemen nu echt afscheid van hen. Zij fietsen naar Monesterio waar wij morgen pas aankomen, dus wij zullen hen niet meer zien. Het is bijna half 10 als we weer op pad gaan. Net buiten het dorp ligt een stierenvechtersarena. Zal deze nog gebruikt worden? Door een haag van hoge cactussen bereiken we het Domein van de Casa de la Postura, in het natuurgebied Natural Sierra Norte. We moeten steeds door ijzeren piepende hekken die de grote landerijen afsluiten voor loslopend vee. We wandelen tussen paarden, schapen, geiten en Iberico varkentjes. Hier veel steeneiken waaronder de varkentjes hun voedsel zoeken. Net als gisteren geen plekje te bekennen om te rusten. Op de helft van de 15 km. moeten we wéér ontzettend veel klimmen. Dit is bijna zo zwaar als gisteren en ook nu weer bij elke boom op adem komen. Zo duurt het wel lang voordat je een paar km. hebt afgelegd. En ook nu weer zien we boven op de bergrug aangekomen het dorp liggen waar we naar toe moeten, El Real de la Jara. De weg naar beneden is wel breed maar ook nog heel lang. Om 14.00 uur komen we het dorp binnen en vallen we weer op het eerste het beste terras neer voor een pilsje. Een half uur later op zoek naar een overnachtingsadres wat we vinden in een Casa Rural Mari Carmen. Ook nu weer eerst plat om bij te komen. Ook vandaag was het weer een heftige dag. Morgen nog zo een heb ik me door Piet laten vertellen, maar daar ga ik nu nog maar even niet aan denken. We zijn nu in de Extremadura aangekomen, het dunst bevolkte gebied van Spanje, zo groot als Zwitserland en bestaande uit 2 grote provincies, Badajoz en Cáceres. Hier wonen slechts 1 miljoen mensen, het is een ware graankamer en toch de armste regio van Spanje.

Woensdag 27 april 2016 El Real de la Jara - Monesterio 21 km. (108 km. ) Dag 5.
Na een ontbijt van yoghurt vertrekken we om 07.45 uur. We zitten aan het eind van het dorp, dus een ontbijtje in een barretje zit er niet meer in. Om het dorp uit te wandelen moeten we eerst nog even klimmen. Net buiten het dorp ligt weer een oude ruïne "Castillo de las Torres". De andere 14e eeuwse burcht ligt al weer achter ons. Hier staat ook een bord met "Via de la Plata en Extremadura". We wandelen over een breed, semi-verharde lemen weg tussen landerijen met steeneiken. In de berm weer veel bloeiende planten en kruiden. Het schiet nu goed op. Het weer is perfect om te wandelen, dit gaat wel weer relaxed! Na 12 km. komen we uit bij een wegrestaurant waar we een broodje gaan eten. We nemen hier een lange rust alvorens aan de laatste 9 km. te beginnen. Deze gaat voornamelijk over en langs de weg steeds een beetje stijgend met aan het eind van de etappe weer een stevige klim. Op de bergrug aangekomen zien we onze etappeplaats liggen: Monesterio. Om half 2 gaan we naar het eerste het beste hotel "Moya". We hebben nu nog de hele middag om te rusten, was te wassen en 's-avonds tussen de Spanjaarden naar de voetbalwedstrijd kijken Atletico Madrid -Bayern München. Al met al viel het vandaag wel mee.

Donderdag 28 april 2016 Monesterio - Fuente de Cantos 22 km. (130 km.) Dag 6.
Bij vertrek uit het stadje zien we een groep van 6 Italiaanse mannen vertrekken, ook pelgrims. Het wordt druk op de camino. Net buiten Monesterio staat het klooster, gesticht in de 13e eeuw door de Ridderorde van Santiago. Ze waren eeuwen geleden al goed bezig! Het wandelen gaat over brede lemen paden. Doordat het de laatste dagen niet geregend heeft (dus niet glad), is dat goed te doen. Het blijft op en af gaan. We begonnen met zon maar al snel is de lucht grijs. Het is fris/koel t.o.v. de vorige dagen. We wandelen tussen muurtjes door die de weilanden omzomen, heel apart. Doet aan Ierland denken maar daar ben ik nog niet geweest? ?! Na een uur zien we wel heel veel pelgrims op de route. Af en toe moeten we door doorwaadbare plaatsen over stapstenen. Een keer gaat het niet goed en glij ik uit. Eén voet in het water en pink goed gestoten (licht gekneusd??). Blijft een beetje dik. Geen natte voet, toch goede schoenen aan. Op 8 km. afstand zien we het stadje Fuente de Cantos al liggen. Doordat het landschap zo glooiend is, verdwijnt het stadje meermalen uit ons gezichtsveld. Vòòr Fuente is een grote varkensboerderij met Iberico varkentjes. Nou, dat kun je wel ruiken ook. Rond 13.00 uur komen we aan in Fuente de Cantos. We werden voor het stadje al opgewacht door een opdringerige automobilist die ons in een Albergue wil hebben. Nou, dat doen we dus niet, er is hier ook een hotel, La Fabrica. Dit hotel is gevestigd in een voormalige fabriek. In bijgebouwen een pub, disco en bioscoop. Dat doet me wel heel erg aan Veghel denken! Hier worden kamers aan pelgrims € 10,00 goedkoper aangeboden. Dat is weer mooi meegenomen. Is weer een gratis menu wat hier tussen de € 8,00 en € 10,00 kost. Fuente de Cantos is befaamd om zijn feesten van La Chanfiana, de laatste zondag van april. Chanfiana is een typisch gerecht van schapenvlees. Nou, dat feest hebben wij dan net gemist. In het stadje is 's-middags helemaal niets te doen. In elk dorp en stadje houden ze 's-middags siësta en komt het pas weer tot leven om een uur of zes. Achteraf bezien blijkt de Albergue een keurige private albergue te zijn met mooie grote 2-persoons kamers. Daar hadden we dus gemakkelijk naar toe kunnen gaan!

Vrijdag 29 april 2016 Fuente de Cantos - Zafra 26 km. (156 km.) Dag 7.
Na een ontbijtje van yoghurt zijn we om 07.40 uur weer op pad. Het weer is weer perfect voor het wandelen, licht bewolkt, nog wat fris, zon en ca. 13oC. Het begin is licht stijgend, ik lijk wel een diesel die op gang moet komen; het gaat wat moeizaam. Het landschap is glooiend, de eerste 10 km. met veel graanvelden. Na een goed uur wandelen komen we in het dorp Calzadilla de los Barros. Geen barretje te vinden voor een kopje koffie. Hier kunnen ze nog veel leren van de noordelijke route Camino Francés waar in elk dorpje om 06.00 uur 's-morgens al diverse barretjes open zijn. Buiten Calzadilla wandelen we verder over veel rotspaden i.p.v. lemen paden, tussen heel grote wijngaarden door, afgewisseld door graanvelden. Na 15 km. zien we zowaar een picknick tafel onder een afdak. De eerste rustplaats in 7 dagen!! Om goed 13.00 uur wandelen we het dorp Puebla de Sancho Pérez binnen, ca. 5 km. vòòr de eindbestemming. We gaan lekker op het plein in het centrum op het terras zitten; de andere mede-pelgrims hadden dezelfde gedachten, die zitten er al en er komen er steeds meer bij zitten. 2 Franse stellen, 7 Italiaanse mannen, Danielle uit Quebec Canada, een Duitse met haar Deense vriend Jürgen en wij. Als we weer opstappen wordt de lucht heel donker en horen we het onweren. We twijfelen of we zullen doorlopen of wachten. We besluiten door te lopen, het onweer trekt met gedonder rechts van ons voorbij. Daar zijn we goed mee weg gekomen. Om 14.45 uur arriveren we in het centrum van Zafra waar we in Hostal Carmen een kamer nemen. Een aanrader van Els en Fons. Nou, zij hebben niets teveel gezegd; het ziet er keurig uit. Zafra heet ook wel "Sevilla la Chica", klein Sevilla en is een nationaal monument. Het is een van de oudste plaatsen van de Extremadura, in de Romeinse tijd bekend als Restituta Julia. In de Moorse tijd was het een belangrijke handelsplaats. Men hield er in juni, safar in het Arabisch, de jaarmarkt, vandaar de naam Zafra. In het kasteel van Zafra, wat dateert uit 1437-1443, is nu een parador gevestigd. In de winkelwandelstraat staat het Convento de Santa Clara, een klooster met een mudejar portaal en waar je via een draailuikje een stempel kunt krijgen (de nonnen hebben geen contact met de buitenwereld!!

Zaterdag 30 april 2016 Zafra - Villafranca de los Barros 20 km. (176 km.) Dag 8.
Om 07.30 uur gaan we in een restaurantje in de buurt ontbijten en zijn om 08.00 uur weer op pad. Op gang komen blijft moeilijk, moeten steeds weer eerst wat stijgen om uit de dorpen te komen. Het blijft glooiend, dus steeds op en af maar het eerste stuk gaat wel heel erg omhoog. Net buiten Zafra wandelen we langs Torre de San Francisco wat lijkt op een toren van een kerk. Na bijna een uur wandelen zien we in de diepte het plaatsje Los Santos de Maimona liggen. Om er te komen moeten we eerst wel afdalen over een helling van 14%. Goed om stoottenen van te krijgen en daar zitten we niet echt op te wachten. In Los Santos is ook hier weer geen barretje open voor koffie. Ze snappen er hier niet veel van. Er komen hier elke dag legioenen pelgrims doorheen die snakken naar een kop koffie. Piet en ik zouden het wel weten als we hier zouden wonen. Waren we al lang een leuke bar begonnen!! We wandelen het gebied "Sierra de los Olivos" in, veel olijfboomgaarden maar ook veel wijngaarden. Dus dat zit wel goed de komende dagen. De wolken zijn weer verdreven en we wandelen weer onder een strak blauwe lucht met ca. 23oC. Beter kan gewoon niet. Hoop dat het zo een tijdje blijft. Tot de eindbestemming komen we door geen enkel dorp meer dus pauzeren we op de rand van een waterput. Nergens maar dan ook nergens kun je rusten. Rond 12.00 uur komen we aan de rand van Villafranca de los Barros waar zowaar 2 bankjes staan bij een waterpomp. Tijd voor de lunch, een homp droog brood met een stukje kaas. Alles is lekker als er niets anders is. Om 13.00 uur wandelen we het stadje binnen. Villafranca de los Barros is ontstaan in de Romeinse periode. Tijdens de Reconquista werd de plaats in de 13e eeuw herbevolkt door de Orde van Santiago. Het is druk in het stadje. We gaan op zoek naar een slaapplaats. Dat valt goed tegen. Het enige hotel hier: VOL. Een nieuwe Albergue: gesloten. Een pension/albergue: VOL. Doorverwezen naar de volgende Albergue: VOL. Bij weer een andere Albergue zien we het Duits/Deense stel voor de deur: dat is ook VOL. Voor we besluiten de bus naar de volgende plaats te nemen, gaan we in een barretje met Wifi wat drinken en kunnen we op booking.com 2 bedden reserveren bij een Albergue aan het begin van het stadje welke we al zagen bij binnenkomst. Het is al laat op de middag als we daar aankomen. Boven in de nok met stalen balken op 50 cm. van het bed 2 bedden in een soort box op een vloer van stalen roosters. Het is 3 keer niks maar buiten slapen is nog erger. We doen het er maar mee. Na het eten vroeg naar bed en morgen maken dat we hier zo snel mogelijk weg zijn. Piet reserveert via Booking.com een hostal in de volgende etappeplaats en een hotel voor 2 nachten in Mérida. Als het kan voorlopig geen Albergue meer.

Zondag 1 mei 2016 Villafranca de los Barros - Torremejía 27 km. (203 km.) Dag 9.
Om 05.00 uur gaan de eerste wandelaars al vertrekken in het stikdonker. Willen zeker 2 etappes in 1 etappe stoppen? Door al dat gerommel en gestommel staan wij ook om goed 06.00 uur op. Nemen een uitgebreid ontbijt en nemen extra geroosterd brood, boter, jam en fruit mee voor de middag als compensatie! ! Ziet toch niemand; op één persoon na is iedereen al weg. Na 20 minuten komen we buiten het stadje. We lopen een soort grote vallei in, aan de horizon is nog net een kleine bergrug te zien.Tot onze etappeplaats van vanmiddag is er helemààààl niets meer onderweg om te eten of te drinken. We lopen door onafzienbaar glooiende, roodbruine akkers en wijngaarden met zeer lage druivenstokken. Deze zijn zo gesnoeid om water- en vochtverlies te voorkomen. Uit deze streek komt een immense hoeveelheid tafelwijn. We wandelen over een makkelijke, ca. 6 mtr. brede Romeinse weg, Calzada genoemd. Deze streek heet Tierra de Barros die haar naam dankt aan de rode klei waarvan men vroeger veel potten bakte. Zover als het oog rijkt alleen maar wijngaarden en af en toe een olijvenboomgaard. De eerste 10 km's tikken we best snel weg. Na een korte pauze op een paar paaltjes (eerder nog geen steen om op te zitten) gaat het verder tot de lunchpauze. Om ca. 11.30 zien we een oude waterput. Gered; we kunnen op de rand zitten en onze lunch uitstallen. Hebben er nu al 17 km. op zitten. Het gaat heel erg goed; niks klimmen vandaag. We hebben de groep van 7 Italiaanse mannen, 2 Spanjaarden, 1 Japanse, 4 Fransen en 1 Canadeese mooi achter ons gelaten. Om 13.00 uur zien we Torremejía al in de verte liggen. Even voor het dorp staat een geitenhoeder op een onderdoorgang van een spoorlijn. Hij wijst ons er onder door te gaan om een kortere weg naar het dorp te nemen. We kijken even maar zien alleen maar vuil en rauwigheid bij de geiten, niks geen pad. Dat gaan we dus mooi niet doen geitenboertje. Het dorp ziet er zeer desolaat uit, reeds ontstaan in de 14e eeuw. Een bordje wijst ons de weg naar het hostal waar we exact om 14.00 uur aankomen. Deze 27 km. gingen wel heel erg snel en goed (6,5 uur incl. pauzes). We zijn trots op onze eigen prestatie. Het weer heeft ook goed meegewerkt: strak blauwe lucht, zon en een fris/koude NO-wind bij 22oC.