Wandelweek 3 Salamanca

Maandag 9 mei 2016 Casar de Cáceres - Cañaveral 35 km. (343 km.) Dag 16.
We staan vroeg op want we zullen waarschijnlijk tot de plaats Cañaveral moeten lopen. In het winkeltje waar we onze boodschappen hebben gedaan gisteren, kunnen we ook ontbijten. Dat is wel makkelijk. Al snel pikken we de route op en via een lange straat lopen we het stadje uit, een groot breed pad op omhoog. Hier staan ontiegelijk veel zonnepanelen, waarschijnlijk om heel Cañaveral van elektra te voorzien. Het mooi te lopen pad voert tussen open weiden door waar schapen en runderen staan te grazen. Op de weiden veel grote zwerfkeien met op verschillende hiervan mooi rood mos. Elke dag lopen we wel weer door een nieuw mooi landschap. De lucht ziet er dreigend uit maar het is nog steeds droog met een temperatuur van net 15oC. Eigenlijk prima wandelweer als het maar droog blijft! Een grote haas kruist ons pad, verder nog geen wild gezien. Na 2,5 uur zien we het stuwmeer, Embalse de Alcántara, in de verte liggen. Dit enorme stuwmeer, het tweede grootste van Spanje, werd aangelegd in 1969. Bij de aanleg verdween de Romeinse strategische plaats Turmulos onder water. Hier op de samenstroming van de Almonte en de Taag lag een grote Romeinse brug, de brug van Alconetar. Deze werd grotendeels gesloopt door de Moren om het bouwmateriaal elders te gebruiken. Bij de aanleg van het stuwmeer werden enkele resten van de brug een paar km. naar het noorden weer opgebouwd. Als we bij de N-630 uitkomen, gaan we kilometers hierop verder langs het stuwmeer af. Parallel hieraan wordt een nieuwe snelweg aangelegd (hebben we een heel stuk voor moeten omlopen!) en daarvoor zijn er 2 ontzettend grote viaducten in aanbouw. Een daarvan komt over de Taag. Om 12.15 uur komen we bij het rustpunt aan, maar er is helemaal niets meer. Een hostal is gesloten (volgens mij al heel lang zo te zien) en de andere pelgrims die voor ons waren, zitten in het gras of op de wegrand te pauzeren. En dat na 25 km. wandelen! Wij nemen een rustpauze van 3 kwartier en gaan dan toch maar weer verder, van de verharde weg af de steile heuvel op. Het pad ligt vol kiezels en keien en dat blijft zo tot Cañaveral. Dat voelen we aan onze voeten! Het lijkt alsof we maar een heel dun zooltje onder onze schoenen hebben. Af en toe dreigt het te gaan regen, het is dus steeds een gewinkel om de rugzak af te doen en het regenjasje aan. Maar zodra het regenjasje aan is, valt er geen druppel meer. We lopen nu weer door een heel ander landschap, veel struiken en brem. Om 14.45 uur zien we Cañaveral in de verte liggen maar het blijft nog een lange rit. Het pad wordt nu een grote schijtbaan waar je niet ongeschonden overheen kunt. De schapen en geiten waren hier duidelijk vòòr ons geweest! Als we uiteindelijk in Cañaveral aankomen is het licht gaan regenen. We lopen door naar Posada la Campana op de Plaza bij de kerk. Gesloten, maar er hangt een briefje met een telefoonnummer. De eigenaar komt binnen 15 minuten. Dan begint het harder te regenen en te onweren, maar wij zitten droog op een bloembak onder een galerij zoals je die wel meer ziet in die oude Spaanse dorpen. Wij hebben als enige een kamer in het grote, mooie Spaanse huis. Het was een lange wandeling maar we zijn er toch (bijna) droog doorheen gekomen. We hebben de 2 beschermengeltjes, die we 2 jaar geleden gekregen hebben voor onze eerste camino, meegenomen. Misschien hebben we het daardoor steeds droog gehouden?

Dinsdag 10 mei 2016 Cañaveral - Galisteo 30 km. (373 km.) Dag 17.
Om 06.00 uur alweer op en in de keuken ontbijt gemaakt. Iets over half acht weer op pad en naar de N-630 waar de route verder gaat naar Grimaldo. Het miezert en de lucht is egaal grijs, dus dat voorspelt niet veel goeds. Buiten het dorp worden we weer van de weg afgehaald de heuvels in. Dat gaan we niet doen, het heeft heel veel geregend, dus het zal in de heuvels een modderpartij zijn met gladde stenen. Moeten heel steil een heuvel op. De verharde weg gaat geleidelijk omhoog, helemaal naar Grimaldo, zo'n 8 km. verderop. Een Belg en een Italiaan zijn wel van de verharde weg afgegaan maar even voor Grimaldo zijn ze weer achter ons. Het was toch te gevaarlijk de route door de heuvels te nemen en zij zijn teruggegaan naar de verharde weg. In Grimaldo is weer helemaal niets open waar we koffie kunnen drinken, dus moeten we wel door. Buiten het dorp moeten we van de weg af, de N-630 loopt naar andere plaatsen dan Galisteo, onze eindbestemming voor vandaag. Het pad is redelijk goed te belopen, tussen bossages en struiken door. Ook krijgen we nu lange stukken door lang gras met veldbloemen. Na enige tijd sop ik in mijn schoenen, Piet houdt zijn sokken redelijk droog. Mijn schoenen lijken niet waterdicht. Het blijft regenen dus voor het landschap hebben we weinig oog. De temperatuur komt niet verder dan 12oC en af en toe staat er een stevige wind. Het is gewoon koud in Spanje! Ook foto's maken zit er niet in vandaag. De camera heb ik onder mijn regenjas gestopt. Na uren komen we bij een hek wat rigoreus is afgesloten. We moeten er overheen want de route loopt aan de andere kant verder. Het wordt nog een hele klimpartij met een grote rugzak om. Maar het ergste moet nog komen. De Belg die een stuk voor ons zat komt terug gewandeld. Daar waar een doorwaadbare plaats is bij een rivier, kunnen we niet verder, de plas is te groot. We lopen een stuk terug en zoeken naar een alternatief maar die is er niet. Weer terug naar de plas, schoenen en sokken uit en er doorheen. Gelukkig is het water niet zo koud. De Belg loopt met zijn wandelschoenen er doorheen. Die waren toch al helemaal doorweekt. Aan de overkant droge sokken aan en weer verder. Even verderop komen we bij een verharde weg uit en gaan die volgen, in de veronderstelling dat dat de weg naar Galisteo is. Een tegemoetkomende automobilist gebaart echter dat we helemaal fout zitten. Dit is de N-630 die naar Plasencia gaat en niet in Galisteo komt. We zullen weer terug moeten. Een paar km. voor niets! Bij de oversteek van de verharde weg gaan we de gele pijlen maar weer volgen de heuvels in. Het pad is nu wat breder maar vaak een modderpoel en glibberig. Het is slalommen geblazen. Dan zien we in de verte Galisteo liggen, waarschijnlijk nog een uur te gaan. Maar eerst weer een ontiegelijk steile heuvel over. Ik snap niet dat ze die dorpen steeds achter zo'n steile heuvels moeten leggen. Eenmaal er overheen zien we Galisteo op een paar honderd meter verwijderd. Galisteo is een prachtig geheel ommuurd stadje op een heuvel boven de Jerte rivier. De omwalling dateert uit de Moorse periode (11e eeuw) en is grotendeels in oorspronkelijke vorm bewaard. Enkel de stadspoorten werden in de 12e en 14e eeuw herbouwd in Gotische stijl. De kerktoren met buitentrappen staat los van de kerk en is een verbouwde stadspoort. Tot voor kort kende men in het stadje een feest, de "Mujeres toreras", waarbij de vrouwen van het stadje een stier, die door de stadsstraten werd gejaagd, zodanig probeerden te verwonden met een sabel zodat hij niet meer kon lopen. De beloning voor haar die dat lukte was de stierenstaart die 2 jaar boven haar huisdeur mocht hangen. Wat een wreedheden kenden ze toch in Spanje! We gaan naar een hotel, ongeveer 500 mtr. buiten het stadje. We hebben een goede kamer verdiend vinden we zelf na een hele dag regen en 30 km. lopen, zonder enige pauze! Wat we 2 jaar geleden in 4 maanden niet hebben meegemaakt, hebben we hier op één dag gekregen: een hele dag regen, soppende schoenen, met rugzak op over een hoog hek klimmen en zonder sokken en schoenen door een doorwaadbare plaats. Het was me het dagje wel!

Woensdag 11 mei 2016 Galisteo - Carcaboso 11 km. (384 km.) Dag 18.
Omdat we vandaag een korte etappe hebben van 11 km. kunnen we rustig aan beginnen. Na een ontbijt in het hotel (altijd een stuk doormidden gesneden stokbrood, geroosterd met boter en jam = tostada) gaan we om 08.30 uur weg. Het is bewolkt en af en toe komt de zon door. Het is een graad of 12 schat ik. Ik heb gisteren met mijn natte sokken toch nog een blaar gelopen en dat is minder. Het landschap is en blijft glooiend met een beetje Nederlandse taferelen: graanvelden, weilanden, schuren, veel klaprozen in de berm maar geen molens. We blijven vandaag de gehele route op de verharde weg. Zalig na een dag als gisteren. Na ca. 6 km. komen we in een klein dorpje, Aldefuela del Jerte. Geen bar open voor koffie maar wel een winkeltje waar we fruit kopen en bij de bushalte het fruit maar meteen opeten. Dan hoeven we dat niet te dragen. Elke ons is er een teveel! We wandelen op ons gemakkie verder, hebben de tijd en we hebben er weer zin in, de zon schijnt weer af en toe. Om 11.40 uur komen we in Carcaboso aan en gaan meteen door naar de hostal. Deze is vol. 50 Meter terug is een private herberg Señora Elena, een markante oude dame. De private herberg is inmiddels officieel tot toeristische herberg aangemeld. Ze heeft geen 2-persoons kamers meer, wel een 3-persoons kamer. Wij nemen deze en betalen voor drie bedden (à € 11,00 per bed). Het is er wel koud binnen. In de hostal, die een lekker warme bar heeft (we zitten in Spanje maar hebben hollandse herfsttemperaturen!), gaan we wat drinken. We krijgen er meteen zoveel tapas bij dat we eigenlijk geen lunch meer hoeven te bestellen. Piet wel, die bocadillos jamon zijn hem heilig. Terug in de herberg dagboek bijwerken. Dan breekt er een ontzettende bui los. Als het weer droog is terug naar de warme bar in de hostal om het reisverslag bij te werken. Komt daar Dirk druipend binnen wandelen. Hebben we al vanaf zondag in Casar de Cáceres niet meer gezien. Dirk heeft gisteren in Riolobos overnacht, terwijl wij 8 km. verderop in Galisteo zaten. Hij moest vandaag 19 km. terwijl wij maar 11 hoefden te lopen. Omdat wij verwachten dat het bij Elena ook zo vol is, er komen steeds meer pelgrims binnen, gaat Piet met Dirk naar Elena; Dirk mag het derde bed op onze kamer hebben voor vannacht. Ook weer geregeld. Tussen de buien door schijnt de zon en in de bar van de hostal is het goed toeven. Wij klagen niet (meer).

Donderdag 12 mei 2016 Carcaboso - Hostal Asturias 20 km. (404 km.) Dag 19).
We zijn zo vroeg opgestaan dat we nog niet eens terecht kunnen voor het ontbijt in de bar van Hostal Ciudad de Caparra welke pas om 07.00 uur open gaat. Dus wachten! Het is meteen druk in de bar. Om half 8 zijn we weg, het begint net te regenen. Net buiten het dorp kun je, volgens het boekje, 3,6 km. over een verharde weg als het slecht weer is, of als het veel geregend heeft. Dan moet je rechtdoor! Maar op dat punt kun je niet rechtdoor dus volgen we de officiële pelgrimsroute maar. Je weet anders niet waar je uitkomt. Op de paden veel regenplassen en als we door een hek van een landgoed zijn begint de ellende pas goed. De pad slingert over de weilanden met steeneiken waar runderen grazen. De weilanden zijn echter veranderd in zompige moerassen. We hebben weinig oog voor de omgeving, we willen in de regen zo snel mogelijk vooruit en op een weg zien te komen. Nou, dat gebeurt dus niet. Regelmatig moeten we grote plassen water oversteken die op de paden staan. Er omheen is geen optie omdat de weilanden zijn veranderd in moerassen. Ik ben de tel kwijt geraakt hoe vaak we onze schoenen en sokken hebben moeten uitdoen om door de plassen te waden en om te proberen over de stapstenen te gaan die ook al onder water staan. Ik heb 3 paar sokken bij, ik kan ze alle drie uitwringen. Rond het middaguur, na 13 km. zwoegen in 4,5 uur, komen we bij een verharde weg uit. Die kunnen we echter niet gaan volgen want die komt bij een heel andere plaats uit, Oliva de Plasencia, en daar moeten we niet zijn! Na een kwartiertje rust op een van de rotsen, het is inmiddels gelukkig even gestopt met regenen, zien we Dirk aankomen wandelen. Hij heeft de plassen tot nu toe ook overleefd en gaat nu droge sokken aandoen. Wij gaan weer verder, nu over een van de vroegere 75 mtr. brede Cañadas Reales. Een Cañada werd/wordt door schapenherders gebruikt om kuddes schapen van de zomerweiden in het noorden naar de winterweiden in het zuiden te laten trekken. Veel landgoedeigenaren hebben echter landje pik gedaan want de Cañadas worden steeds smaller. Deze Cañada ligt mooi tussen 2 muurtjes. We denken in het begin dat dit een makkelijk pad is maar nog geen 100 mtr. verder beginnen de doorwaadbare plaatsen alweer en nu nog breder dan vanmorgen, door het vele water in snelstromende beken veranderd. Hier word je moedeloos van. De 2 oudere pelgrims, Vivian en Jean-Marie, die we de gehele dag al in de buurt hebben, halen halsbrekende toeren uit. Zij hijsen zich op een muurtje (ca 1 mtr. hoog) met op het muurtje prikkeldraad!! en wandelen zover daarover tot ze voorbij de snelstromende beek zijn. Piet gaat dat niet doen met zijn hoogtevrees en onze schoenen gaan wéér uit. Steeds als we denken dat we het nu wel gehad moeten hebben, komt er weer een nieuwe plas. De grote granieten blokken van ca. 50 cm. hoog die als stapstenen dienen liggen ook al onder water. Ook wij moeten nu halsbrekende toeren uithalen om aan de overkant te komen. Na 7 km. vanaf de rust komen we bij het eindpunt van vandaag: de Arco de Caparra. Hier zijn de resten van een Romeinse vesting opgegraven in de middle of nowhere en alleen de Arco staat nog overeind. We kunnen hieronder schuilen en de Hostal bellen die ons na een half uur komt ophalen met de auto. Deze hostal ligt 10 km. verderop en haalt hier elke dag de pelgrims op. In de hostal, een soort chauffeurshotel langs de N-630, hebben we een eenvoudige kamer maar de airco die ook verwarmt, kunnen we goed hoog opstoken. Onze kleren kunnen hier voor € 3,50 gewassen en gedroogd worden, dus die leveren we meteen in. Ik heb het idee dat al mijn kleren naar modder ruiken. Onze schoenen maken we zo goed als we kunnen schoon en laten ze, volgestopt met kranten, drogen voor de verwarmde airco. We gaan in de bar een borrel drinken die we, vinden we zelf, dik verdiend hebben vandaag.

Vrijdag 13 mei 2016 Hostal Asturias - Baños de Montemayor 23 km. BUS (404 km.).
Vandaag gaan we het rustig aan doen; we hebben besloten deze etappe te overbruggen met de BUS. Tegenover Hostal Asturias staat de bushalte. In het boekje wordt de tip gegeven dat de gehele etappe via de N-630 gelopen kan worden maar dat gaan we vandaag maar niet doen. Ook ziet de lucht er weer heel dreigend uit. We hebben geen zin om vandaag weer in de regen te moeten lopen. Om 09.10 uur zitten we in een mooie comfortabele bus. We zien inderdaad diverse pelgrims langs de N-630 lopen, ook de 2 ouderen van gisteren en die zijn al een heel eind op weg. Alle respect voor die 2 oudjes. Om 10.00 uur zijn we in Baños de Montemayor en halen bij het toeristenbureau een plattegrondje van het dorp. De geboekte hostel is vlakbij maar we gaan eerst naar een barretje koffie drinken om wat warmer te worden. Het is 11 tot 13oC en het wordt vandaag ook niet warmer. Iedereen zie je nog in winterjassen lopen. Om half 12 gaan we naar de hostel waar we een mooie kamer hebben. We gaan het er vandaag maar eens goed en relaxed van nemen. In de namiddag besluiten we om morgen met de bus naar Salamanca te gaan en daar tot dinsdag te blijven. Vanaf dinsdag gaan we dan weer wandelen, hopelijk onder betere weersomstandigheden dan de afgelopen week.

Zaterdag 14 mei 2016 Baños de Montemayor - Salamanca ca. 80 km. BUS (404 km.).
We kunnen pas rond het middaguur met de bus weg. Het is zaterdag dus er zal niet zo'n uitgebreide dienstregeling zijn zoals wij kennen. Bij het ontbijt lezen we in de krant dat het stuwmeer Embalse de Alcantara, waar we maandag langsaf liepen, voor 97% is gevuld met gratis water vanwege de vele regen. Dat wil voor hier toch ook wel wat zeggen. Heel extreem allemaal. Voor vandaag wordt er in deze regio en alles ten noorden hiervan nog regen verwacht, morgen droog en meer zon. Dat gaat weer de goede kant op. Door naar Salamanca te gaan, zijn we ook meteen uit de Extremadura en gaan we het gebied Castilla y León in, een gebied wat 9 provincies omvat. Onze bus vertrekt even voor 13.00 uur en na een dik uur en nog 2 stops zijn we even over twee bij het busstation van Salamanca. Het is slechts 20 minuten wandelen naar ons hotel Condal in de oude binnenstad. Op de Plaza Mayor gaan we eens rustig de komende twee rustdagen plannen. Het bezichtigen van deze stad is alleszins de moeite waard.
PLAZA MAYOR.
Dit plein is een van de mooiste en grootste pleinen van Spanje en een van de grootste monumenten in Barokstijl, gebouwd door Alberto de Churriguera in 1755. De Plaza Mayor heeft tot van alles gediend: een marktplaats, stierenvechtersarena, concerthal, theater en op dit moment staat de plaza vol grote rechthoekige kramen/gebouwen allen vol boeken; het is deze week boekenweek. Ook staat er een groot podium omdat er vanavond jazzmuziek ten gehore wordt gebracht. Foto's maken van het plein gaat dus niet lukken.

Zondag 15 mei 2016 SALAMANCA.
Salamanca is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en is een statige Renaissancestad met twee kathedralen, de oude en de nieuwe kathedraal, drie universiteiten (27.000 studenten en vele duizenden buitenlanders die hier talencursussen volgen), enige tientallen stadspaleizen en religieuze gebouwen. De stad is door UNESCO tot Werelderfgoed verklaard.
De oude kathedraal werd gebouwd tussen de 13e en 15e eeuw en de nieuwe kathedraal tussen de 16e en 18e eeuw, tegen de oude kathedraal aan. Wij gaan de toren Ieronimus, Medieval toren van de kathedraal in. Op verschillende etages kun je zowel in de oude als in de nieuwe kathedraal op ballustrades lopen. Ook buiten op dakhoogte van de kathedraal (zoals onlangs op de Sint Jan in Den Bosch) een ver uitzicht op de stad en verre omgeving.
PUENTE ROMANO. Na het bezoek aan de kathedralen wandelen we naar de rivier Tormes waarover o.a. de Romeinse brug is gebouwd in de 1e eeuw als deel van de zilverroute tussen Mérida en Astorga en dit was de toegang tot de stad. De brug heeft 26 bogen waarvan er nog 15 resteren uit de Romeinse constructie. De rivier is vanwege de vele regen erg breed.
CASA DE LAS CONCHAS. Het huis met de schelpen, gebouwd eind 15e begin 16e eeuw door Rodrigo Maldonato en ter ere van zijn vrouw versierd met schelpen.
Vanmorgen hadden we onze jasjes nog nodig, vanmiddag is de zon door gekomen en is het warm (21oC) terrasweer geworden. De terrassen stromen overal dan ook snel vol. Het is druk in de stad, het is zondag én 1e Pinksterdag.